Inspiratie
|
De weg (voor jou...)
Hoe hobbelig ook De weg van je hart Kun je bewandelen Wordt het te zwaar Blaas dan even uit, kijk naar de lucht En loop voort Almaar rechtdoor Hij komt wel met je mee Jouw schaduw Terwijl hij zegt: volhouden maar Uit de dichtbundel Honderd jaar, van: Toyo Shibata |
|
Geef de moed niet op
In de wachtkamer van onze praktijk ligt de dichtbundel Geef de moed niet op van de Japanse Toyo Shibata die op 99-jarige leeftijd debuteerde met haar toegankelijke poezie waarin ze vertelt dat mensen moeten blijven dromen, hopen en bovenal liefhebben. Met haar optimisitsche en ontroerende gedichten, haar levenswijsheid, humor en spirituele inslag heeft Shibata mensen over de hele wereld geïnspireerd.
In de wachtkamer van onze praktijk ligt de dichtbundel Geef de moed niet op van de Japanse Toyo Shibata die op 99-jarige leeftijd debuteerde met haar toegankelijke poezie waarin ze vertelt dat mensen moeten blijven dromen, hopen en bovenal liefhebben. Met haar optimisitsche en ontroerende gedichten, haar levenswijsheid, humor en spirituele inslag heeft Shibata mensen over de hele wereld geïnspireerd.
Gastvrijheid
'Een vreemdeling gastvrij ontvangen' kunnen we op verschillende manieren begrijpen. Het kan gaan over letterlijk het ontvangen van een vreemdeling, het kan ook gaan over het verwelkomen van gebeurtenissen en veranderingen in je leefomstandigheden of het verwelkomen van onbekende gevoelens. Vaak is onze instinctieve reactie om dat wat vreemd is, af te weren. We kunnen dit leren omdraaien door gastvrijheid te ontwikkelen zoals bedoeld in het onderstaande citaat van Henri J.M. Nouwen.
"Hospitality means primarily the creation of free space where the stranger can enter and become a friend instead of an enemy. Hospitality is not to change people, but to offer the space where change can take place. It is not to bring men and women over to our side, but to offer freedom not disturbed by dividing lines. "
Gastvrijheid betekent het creëren van een vrije ruimte voor de vreemdeling, zodat hij binnen kan komen en een vriend kan worden in plaats van een vijand. Gastvrijheid is niet het veranderen van mensen, maar het bieden van ruimte waarin verandering kan plaatsvinden. Het is niet bedoeld om mannen en vrouwen aan jouw kant te krijgen, maar om vrijheid aan te bieden die niet wordt verstoord door scheidingslijnen.
'Een vreemdeling gastvrij ontvangen' kunnen we op verschillende manieren begrijpen. Het kan gaan over letterlijk het ontvangen van een vreemdeling, het kan ook gaan over het verwelkomen van gebeurtenissen en veranderingen in je leefomstandigheden of het verwelkomen van onbekende gevoelens. Vaak is onze instinctieve reactie om dat wat vreemd is, af te weren. We kunnen dit leren omdraaien door gastvrijheid te ontwikkelen zoals bedoeld in het onderstaande citaat van Henri J.M. Nouwen.
"Hospitality means primarily the creation of free space where the stranger can enter and become a friend instead of an enemy. Hospitality is not to change people, but to offer the space where change can take place. It is not to bring men and women over to our side, but to offer freedom not disturbed by dividing lines. "
Gastvrijheid betekent het creëren van een vrije ruimte voor de vreemdeling, zodat hij binnen kan komen en een vriend kan worden in plaats van een vijand. Gastvrijheid is niet het veranderen van mensen, maar het bieden van ruimte waarin verandering kan plaatsvinden. Het is niet bedoeld om mannen en vrouwen aan jouw kant te krijgen, maar om vrijheid aan te bieden die niet wordt verstoord door scheidingslijnen.
Waar gaat het je om?
Waar gaat het je ten diepste om en hoe kun je zorgen dat je leven daar daadwerkelijk over gaat en blijft gaan?
Wil je weten wat mensen daarover zeiden die de dood recht in het gezicht keken? Waar hebben zij spijt van? Wat zouden ze anders willen doen? Hieronder een lijstje van de vijf belangrijkste wensen van stervenden (I wish I…), opgetekend door Bronnie Ware.
Een mooie lijst die ons inspireert om na te gaan waar onze prioriteiten liggen en daar ook naar te leven.
Waar gaat het je ten diepste om en hoe kun je zorgen dat je leven daar daadwerkelijk over gaat en blijft gaan?
Wil je weten wat mensen daarover zeiden die de dood recht in het gezicht keken? Waar hebben zij spijt van? Wat zouden ze anders willen doen? Hieronder een lijstje van de vijf belangrijkste wensen van stervenden (I wish I…), opgetekend door Bronnie Ware.
- Ik zou willen dat ik de moed gehad had, om een ‘waar’ leven te leven. En niet het leven dat ánderen van me verwachten.
- Ik zou willen dat ik niet zo hard gewerkt had.
- Ik zou willen dat ik de moed gehad had om mijn gevoelens te uiten.
- Ik zou willen dat ik in contact was gebleven met mijn vrienden.
- Ik zou willen dat ik mezelf meer had toégestaan om gelukkig te worden.
Een mooie lijst die ons inspireert om na te gaan waar onze prioriteiten liggen en daar ook naar te leven.
Hoe spirituele ambities kunnen leiden tot angst
Non-duale leringen hebben momenteel een grote aantrekkingskracht. Soms leidt dit tot competitieve vormen van spiritualiteit en krijgen studenten last van angsten.
De lessen in non-dualiteit zijn op dit moment erg populair in het Westen en ook in Nederland. De belofte van vrijheid voorbij onze beperkingen trekt ons aan. Hetzelfde geldt voor het pad van Dzogchen, de meditatiebeoefening binnen het Tibetaans boeddhisme die het meeste aandacht schenkt aan de non-duale staat. De Dzogchenbeoefening kent krachtige methodes waardoor rechtstreeks contact gemaakt kan worden met de staat van zijn die voorbij je ego gaat. Je leert de open, lucide en compassievolle aard van je wezen kennen. De wereldse ambities en strevingen van het ego komen hier tot rust en lossen op.
Wat echter vaak ‘vergeten’ wordt, is dat Dzogchen ook een uitgebreide visie heeft op de relatieve werkelijkheid. We doen deze kant van de dzogchen-visie vaak af als ouderwets en cultureel bepaald en daardoor niet van toepassing op ons. De lessen over karma, het belang van een positieve intentie en iets voor anderen betekenen bijvoorbeeld zijn misschien wat wezensvreemd of niet passend in onze ‘ik’-gerichte cultuur, maar zeker de moeite van het bestuderen waard.
Deze visie op de relatieve werkelijkheid wordt in het Westen vaak vervangen door (transpersoonlijke) psychologie. Maar dat is niet hetzelfde. De kloof tussen de non-duale visie op het meditatiekussentje en het alledaagse leven kan niet overbrugd worden door de psychologie. Die wordt overbrugd door aanwijzingen over manieren waarop we ons ego dunner kunnen laten worden en handelen vanuit een gerichte motivatie en ethiek. Door deze training leren we onze ik-gerichtheid in ons handelen (en niet alleen in onze fantasie) los te laten zodat de non-duale visie in het dagelijks leven kan doordringen.
De leraren en groepen die Dzogchen beoefenen en daarbij de leer over de relatieve werkelijkheid te weinig aandacht geven, neigen tot een competitieve en ambitieuze vorm van spiritualiteit. Onbedoeld wordt hiermee het ego dikker in plaats van dunner gemaakt. Studenten krijgen daardoor last van angsten omdat zij een (spiritueel) ideaal-beeld najagen dat onrealistisch is. Dit heeft ons inziens te maken met bovengenoemde reden dat het pad eenzijdig wordt benaderd vanuit de absolute visie over non-dualiteit en de lessen over de relatieve werkelijkheid worden veronachtzaamd.
Non-duale leringen hebben momenteel een grote aantrekkingskracht. Soms leidt dit tot competitieve vormen van spiritualiteit en krijgen studenten last van angsten.
De lessen in non-dualiteit zijn op dit moment erg populair in het Westen en ook in Nederland. De belofte van vrijheid voorbij onze beperkingen trekt ons aan. Hetzelfde geldt voor het pad van Dzogchen, de meditatiebeoefening binnen het Tibetaans boeddhisme die het meeste aandacht schenkt aan de non-duale staat. De Dzogchenbeoefening kent krachtige methodes waardoor rechtstreeks contact gemaakt kan worden met de staat van zijn die voorbij je ego gaat. Je leert de open, lucide en compassievolle aard van je wezen kennen. De wereldse ambities en strevingen van het ego komen hier tot rust en lossen op.
Wat echter vaak ‘vergeten’ wordt, is dat Dzogchen ook een uitgebreide visie heeft op de relatieve werkelijkheid. We doen deze kant van de dzogchen-visie vaak af als ouderwets en cultureel bepaald en daardoor niet van toepassing op ons. De lessen over karma, het belang van een positieve intentie en iets voor anderen betekenen bijvoorbeeld zijn misschien wat wezensvreemd of niet passend in onze ‘ik’-gerichte cultuur, maar zeker de moeite van het bestuderen waard.
Deze visie op de relatieve werkelijkheid wordt in het Westen vaak vervangen door (transpersoonlijke) psychologie. Maar dat is niet hetzelfde. De kloof tussen de non-duale visie op het meditatiekussentje en het alledaagse leven kan niet overbrugd worden door de psychologie. Die wordt overbrugd door aanwijzingen over manieren waarop we ons ego dunner kunnen laten worden en handelen vanuit een gerichte motivatie en ethiek. Door deze training leren we onze ik-gerichtheid in ons handelen (en niet alleen in onze fantasie) los te laten zodat de non-duale visie in het dagelijks leven kan doordringen.
De leraren en groepen die Dzogchen beoefenen en daarbij de leer over de relatieve werkelijkheid te weinig aandacht geven, neigen tot een competitieve en ambitieuze vorm van spiritualiteit. Onbedoeld wordt hiermee het ego dikker in plaats van dunner gemaakt. Studenten krijgen daardoor last van angsten omdat zij een (spiritueel) ideaal-beeld najagen dat onrealistisch is. Dit heeft ons inziens te maken met bovengenoemde reden dat het pad eenzijdig wordt benaderd vanuit de absolute visie over non-dualiteit en de lessen over de relatieve werkelijkheid worden veronachtzaamd.
